Διαβάζουμε καθμερινά σχεδόν στον τύπο διάφορες καταγγελίες για τον Πηνειό. Δεν τίθεται θέμα αν είναι σωστές ή όχι. Ολόσωστες είναι και είναι σίγουρο ότι με πολλή ελαφρά καρδιά κάποιοι δεν σέβονται το ποτάμι που χαρίζει χρυσάφι στη Θεσσαλία.
Όμως πρέπει να παρατηρήσουμε ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα της Θεσσαλίας και του Ν. Λάρισας δεν αρχίζουν και δεν σταματούν στον Πηνειό. Υπάρχουν πάμπολλα ζητήματα εξ’ ίσου σημαντικά με το ποτάμι και για τα οποία οι φωνές διαμαρτυρίας είναι είτε ισχνές είτε ανύπαρκτες. Ταυτόχρονα υπάρχει σημαντικός στρουθοκαμηλισμός σε ζητήματα που έπρεπε να θεωρούνται αιχμής, όπως η μόλυνση του αέρα, η προστασία των δασών, η μικροκλιματική αλλάγή, τα υπόγεια νερά κ.λ.π.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα στρουθοκαμηλισμού αποτελεί το εικονιζόμενο εργοστάσιο ζάχαρης. Βρίσκεται σήμερα στον αστικό ιστό της Λάρισας με πεπαλαιωμένη τεχνολογία και καταλαμβάνει μια τεράστια έκταση. Αντί η απόφαση διακοπής της λειτουργίας επεξεργασίας των τεύτλων να αποτελέσει το έναυσμα για την απομάκρυνσή του από την περιοχή, ετοιμάζεται το ξεπούλημα της έκτασης σε εταιρίες που θα παράγουν βιοαιθανόλη. Και αντί να υπάρξει απαίτηση για ρύθμιση της απασχόλησης του εναπομείναντος προσωπικού με ταυτόχρονη μετεγκατάσταση των όποιων ωφέλιμων υπομονάδων στην υπάρχουσα βιομηχανική περιοχή, βγάινουν άναρθρες κραυγές (και από την αριστερά) για την συνέχεια της λειτουργίας του. Μιας λειτουργίας που όχι απλά επιβαρύνει τις γύρω κατοικημένες περιοχές αλλά τις καταπλακώνει.
Άλλο τεράστιο ζήτημα είναι η πλήρης απαξίωση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα. Οι αγρότες πλέον αντλούν νερό από απίστευτα βάθη και φυσικά εξακολουθεί ο καθένας να θέλει από μια δικη του τρύπα στο δικό του χωράφι. Μηδενική διαχείριση και απίστευτη σπατάλη μετατρέπουν την περίφημη υπόγεια υδρολεκάνη της Θεσσαλίας σε υπογεια έρημο. Παρ’ όλα αυτά ο Αχελλώος εξακολουθεί να χύνεται στη Θάλασσα άνευ λόγου και αιτίας. Απλά επειδή κάποιοι είναι ξεροκέφαλοι. Αν δεν κάνουμε λάθος η μελέτη για τον Αχελλώο έλεγε ότι, αν και όταν εκτραπεί το 1/5 του ρού του, θα χρεαστούν τουλάχιστον 15 χρόνια για την αποκατάσταση του υδροφόρου ορίζοντα.
Άλλο στοιχείο σημαντικό είναι η προστασία των δασών. Είναι γνωστό σε όσους μεγάλωσαν στην ύπαιθρο ότι μέχρι και τη δεκαετία του ‘70 ο Νομός Λάρισας ήταν γεμάτος από δασικές εκτάσεις, οι οποίες αποψιλώθηκαν στα πλαίσια της γεωργικής υπερεκμετάλλευσης. Το φαινόμενο δυστυχώς συνεχίζεται ακόμη και σήμερα με άλλη μορφή. Αυτή των πυρκαϊών.
Η μικροκλιματική αλλαγή είναι εμφανής. Δεν χρειάζεται να μας την πούνε οι επιστήμονες. Λιγότερες βροχές, αύξηση της θερμοκρασίας κ.λ.π. Φυσικό κι’ επόμενο. Η Κάρλα αποξηράθηκε και η επενασύστασή της είναι στοιχείο γέλωτος ! Η λίμνη της Καλλιπεύκης το ίδιο, τα έλη της περιοχής Συκουρίου εξαφανίστηκαν κ.ο.κ. Φυσικά το ετήσιο ύψος της βροχής χτύπησε κόκκινο, πολλά είδη ζώων τείνουν να εξαφανιστούν κ.ο.κ.
Η μόλυση των επιφανειακών και των υπόγειων υδάτων από τα απόβλητα των βιομηχανιών είναι απαράδεκτα υψηλή. Τυρόγαλο με αντίστροφες γεωτρήσεις οδηγείται στον υδροφόρο ορίοντα ή χύνεται σε κοντινούς αποδέκτες των τυροκομείων. Ελαιουργεία ρίχνουν τα απόβλητά τους χωρίς επεξεργασία σε επιφανειακά νερά, οι βιολογικοί καθαρισμοί πόλεων και βιομηχανιών δουλεύουν χωρίς κανένα έλεγχο από καμμία υπηρεσία, βουστάσια και χοιροστάσια χωρίς τήρηση των προδιαγραφών των κοπροσωρών και της διαθεσης αυτού κ.λ.π.
Τα όσα ααφέραμε παταπάνω είναι μερικά μόλις από τα πάμπολλα ζητήματα που ανακύπτουν στο περιβάλλον της περιοχής μας και προσπαθήσαμε να τα αναδείξουμε γιατί και ο Πηνειός έχει με όλα αυτά τα θέματα αλληλοεξάρτηση.
larisaios.wordpress.com
http://www.2410.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου